Nieuwsgierig van aard ga ik, met heel veel vooroordelen, aan de slag om te onderzoeken of microblogging meer is dan alleen maar gekwetter. Ik wil dit ding volgen met TwitterSearch en dus geen account aanmaken. Het advies om pas na een paar dagen de ervaringen aan mijn Blog toe te vertrouwen zal ik opvolgen. Ondertussen ga ik ook verder met het volgende ding. Wordt vervolgd.
Twee dagen regelmatig rondgekeken en tot de conclusie gekomen dat twitteren absoluut niet mijn ding is. Ik stel meer prijs op een offline sociaal leven. Wat kan het mij schelen dat Lance Armstrong sushi eet in Aspen. Geef mij dan tenminste het recept. Of neem AartJan die mij er op wijst dat de site van Alain Clarck vol spelfouten zit. Ik wil geinformeerd worden maar dat kan waarschijnlijk niet in 140 karakters. Wat als twitteren wordt gepresenteerd is de site van het Witte Huis (www.whitehouse.gov). Het ziet er mooi uit maar is niet echt twitteren. Je kunt vragen stellen over een bepaald onderwerp. De antwoorden worden na een aantal dagen gepresenteerd door president Obama zelf. Microblogging, als cursusonderdeel prima want ik weet nu hoe, wat en waarom niet.
Inderdaad je hebt er kennis van genomen. Weet nu wat het is en hoe het werkt. Niet alles hoeft je ding te zijn. Zelf ben ik ook geen actieve twitteraar. Toch vind ik het handig om af en toe kort en bondig met iemand via twitter te communiceren. Zelfde geld voor hyves. Vlug krabbelen om een boodschap achter te laten. Maar de manieren waarop je tegenwoordig kunt commmuniceren zijn bijna niet meer bij te houden. Er zullen op een gegeven moment toch keuzes gemaakt moeten worden.
BeantwoordenVerwijderenJe gaat trouwens als een speer!! ;o)
groetjes,
Alinda